Bold Select: Benito
Maak kennis met een bevlogen artiest in de puurste zin van het woord
Benito is een zanger en rapper uit Den Haag. Op zijn vorig jaar verschenen debuutalbum In Aequilibrium toont de muzikant zich een veelzijdige vocalist terwijl hij de onrust in zijn hoofd van zich afwerpt. Bij een knus koffietentje middenin Scheveningen hebben we het met Benito onder andere over het veranderen van je sound, de angst dat de kunst die je maakt niet gezien wordt, en het noodzakelijke belang van muziek als uitlaatklep.
‘Ik ben Benito, en ik maak muziek’ zijn de eerste korte maar krachtige woorden die we van Benito horen als we hem vragen om zichzelf voor te stellen. De zanger en rapper timmert al een tijdje aan de weg en bracht vorig jaar zijn debuutalbum uit: In Aequilibrium. Onmiskenbaar een hiphopalbum, maar niet per se een referentiekader voor de muziekstijl die we in de toekomst van de artiest mogen verwachten: ‘Alles wat ik tot nu toe heb uitgebracht is hiphop, maar op mijn debuutalbum zijn al wat dingen te horen die niet echt typisch hiphop zijn. Je kunt het zien als een voorbode van wat er komen gaat. Er komt nog een ep aan die gezien kan worden als post-project van het album, maar verder is het komende jaar gericht op het geleidelijk veranderen van m’n sound.’
Het debuutalbum was lang in the making. De teksten van sommige tracks waren al zo’n vijf jaar oud. De beats heeft de muzikant gescout op YouTube en gekocht, waarna de Haagse producer en engineer Moksie Meppie er zijn saus overheen heeft gegooid: ‘Het album was al experimenteel en modern, maar in de basis was het vooral boom bap en een beetje psych rock. Die sound houdt me echter op een paar manieren tegen. Niet alleen omdat het niet echt aanslaat, maar vooral omdat deze soort muziek me ervan weerhoudt om echt op de manier te performen die ik wil, omdat het heel wordy is en ik simpelweg te veel moet rappen. Ik heb meer ruimte nodig om te kunnen bewegen.’ Voor zijn aankomende project is Benito tijdens het maakproces al volop bezig met hoe de muziek live vorm moet krijgen en hoe de algehele performance eruit moet komen te zien. ‘Als mensen m’n eerste en tweede album achter elkaar gaan luisteren, gaan ze echt denken: wat is hier in de tussentijd gebeurd? Het nieuwe album wordt heel elektronisch, en het wordt half in het Spaans.’
Benito maakt zoals gezegd al een aantal jaar muziek, maar tot een echte doorbraak is het nog niet gekomen. Het feit dat zijn muziek nog niet breed wordt opgepakt kan de Hagenees flink dwarszitten: ‘Ik ben er altijd al bang voor geweest dat de muziek die ik maak niet werkt. Het doet echt fucking veel pijn om te merken dat iets niet aanslaat, omdat er echt bloed, zweet en tranen in die muziek zit. Het is niet eens dat mensen het niet vet vinden, maar het feit dat niemand het hoort. Niemand die weet dat mijn muziek bestaat. Ik ben muziek gaan maken omdat het mijn enige outlet is. Als iets dan niet werkt, ga ik het overthinken. Het lukt niet, dus m’n hele leven gaat niet lukken. Dan moet ik iets heel anders gaan doen, maar ik heb niks anders.’ Dat is dan ook de reden dat de muzikant op zoek is gegaan naar een andere sound die hopelijk beter zal worden opgepakt. ‘Iets wat hard en dansbaar is, maar nog steeds dicht bij mij staat en bij wat ik zelf vet vind. Die sound heeft mij gelukkig gevonden. Ik kwam een producer tegen, FilosofischeStilte, met een hele kenmerkende stijl, een soort combinatie van electro, trap en triphop. Het sloopt live. Ik moest er even aan wennen, maar toen ik eenmaal doorhad hoe ik op die beats moest bewegen en performen, was het main idee er wel. Ik had het zo kut gevonden als ik het idee zou hebben dat ik geforceerd was om m’n sound te veranderen op een manier die niet bij me past om een kans op succes te krijgen. Nu bewandel ik nog steeds mijn eigen muzikale pad. Daarnaast ben ik ook gestopt met oordelen over bepaalde muzikale keuzes. Ik had bijvoorbeeld altijd het idee in m’n hoofd dat ik niet ineens midden in een verse kon gaan zingen. Dat soort keuzes voelde dan makkelijk, als een soort uitweg. Nu doe ik gewoon precies wat ik wil.’
In de manier waarop Benito over zijn vak praat komt onmiskenbaar naar voren hoeveel belang de muzikant hecht aan het maken van muziek en het zijn van een artiest. Wat zit daar achter? ‘In de basis wil ik de wereld gewoon ietsje beter achterlaten dan dat ik hem heb aangetroffen. Daarnaast wil ik mensen de ervaring geven die ik zelf van muziek kan krijgen. Of het nou een enorme liveshow is of je helemaal in je eigen space zit met oortjes in, ik wil mensen raken. Iets voor mensen betekenen aan de hand van m’n muziek. Het gevoel dat ik zelf van muziek krijg wil ik ook aan andere mensen geven. En live wil ik mensen gewoon een ervaring geven die ze nooit meer vergeten.’ De teksten van In Aequilibrium klinken persoonlijk en zitten vol met frustratie en onrust. Ze laten tegelijkertijd zien hoe belangrijk het voor Benito is om muziek te maken: ‘De muziek gaat over het algemeen over m’n leven en waar ik op dat moment doorheen ga. In die zin is het mijn coping mechanism. Voor mij is het maakproces, en waarom ik doe wat ik doe, echt heilig. Ik moet dit doen. Ik ben ook wel muzikanten tegengekomen die alleen maar bezig zijn met zo snel mogelijk zo groot mogelijk worden en die in hun maakproces alleen maar gefocust zijn op hitpotentie en commercie. Dat staat gewoon haaks op alles waar ik in geloof. Ik ben een soort half pro-kapitalistisch-boeddhistisch ingesteld, weet je. Ik houd ook van mooie spullen, ik vind het ook fijn om geld te hebben, maar als iets dat ik als heilig beschouw voorbij een bepaald punt commercieel wordt verkracht, dan voelt dat bijna vies.’
Tijdens het gesprek komen zijdelings al een paar artiesten ter sprake die een belangrijke rol hebben gespeeld in Benito's leven. Zo noemt hij Everything in Its Right Place van Radiohead als zijn favoriete nummer aller tijden. ‘Ik heb zo veel Radiohead geluisterd in m’n leven dat ik daar onbewust en in m’n mindset sowieso door ben beïnvloed, maar dat hoor je niet per se terug in m’n muziek. Wat betreft het debuutalbum is Mick Jenkins een enorme inspiratie geweest qua rapstijl en song structure, of beter gezegd het ontbreken daarvan. Zijn flow en zijn stem zijn heel onorthodox. Toen ik begon met rappen heb ik mezelf gewoon de opdracht gegeven om te rappen zoals hij doet. Dat heb ik trouwens ook met Logic en Ice Cube gedaan. Simpelweg kopiëren tot je die flow onder de knie hebt, en het daarna eigen maken.’ Naast hiphop is psychedelica een stijl die veel terugkomt binnen Benito’s muziek: ‘Tame Impala, en psychedelische rock in het algemeen, heeft me qua sound design heel veel inspiratie gegeven. Ik moest echt geremd worden in het volgooien van het album met oneindig veel reverb, delay en andere effecten, haha. Voor het aankomende project ben ik dan weer veel geïnspireerd door latin trap, zoals Rauw Alejandro en Bad Bunny.’
Het benoemen van een favoriet album aller tijden is altijd een dilemma, maar Benito weet zijn keuze slim op te delen, terwijl hij ook nog een bijna vergeten stukje inspiratie eer aan doet: ‘Mijn favoriet van vroeger is Wish You Were Here van Pink Floyd. ‘Shine on You Crazy Diamond’ is gewoon fucking gestoord om zowel als intro en outro te hebben, en alles wat er tussen zit is ook insane. M’n favoriete album was heel lang “Awaken, My Love!” Van Childish Gambino. Hij heeft mij trouwens ook heel erg geïnspireerd! Ik was jarenlang geobsedeerd met alles wat hij deed. Daar ben ik gewoon overheen geskipt alsof het nooit is gebeurd, haha. Ik heb ook heel veel naar zijn eerste album, Camp, geluisterd. Dat was het eerste project waar ik echt mee resoneerde, die raakte echt m’n ziel. Mijn favoriet van nu is sowieso iets van Tame Impala. Een bijna onmogelijke keuze, maar ik ga toch voor InnerSpeaker. Die run van de eerste paar nummers is echt bizar goed.’
Afsluitend krijgen onze artiesten traditiegetrouw de mogelijkheid om een aantal onderbelichte artiesten uit Nederland op onze radar te zetten. Benito heeft een mooi veelzijdig pakketje met namen voor ons: ‘Some Saturn maakt hele sicke en authentieke muziek, zij werkt trouwens ook samen met Moksie Meppie. Yengi maakt vette afropop en heeft ook een paar hele goeie collabs gedaan. Dafola is een vriend van me, oorspronkelijk komt hij uit Chili, en hij is nu net naar Barcelona geëmigreerd. Vorige zomer heeft hij een ep van 3 nummers uitgebracht, Derepente Desde el Centro del Universo, die ik helemaal heb doodgeluisterd. Hij heeft alles helemaal zelf gemaakt, geproduceerd, gemixt en gemasterd. Het is fucking vet, maar niemand kent het. Oja, en shoutout naar Luuk, a.k.a. FilosofischeStilte.’
Benito is een uiterst gepassioneerde muzikant — en muziekliefhebber — die alles wat hij heeft in zijn kunst stopt. Wij hebben via een aantal demo’s al mogen horen welke richting zijn nieuwe muziek opgaat en kunnen bevestigen dat er sprake is van een flinke stijlbreuk die je zou kunnen verbazen, maar zeker ook omver kan gaan blazen.